Κόλαφος του Γερμανικού Τύπου κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αντί να δρα από κοινού και με αλληλεγγύη παραχωρεί την θέση της σε μια πολίτικη φόβου και αδράνειας!
Όπως αναρωτιέται η εφημερίδα “Tagesspiegel“ του Βερολίνου:
Εάν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκεντρώσουν τώρα όλες τις δυνάμεις και τους πόρους τους και τους στρέψουν επειγόντως προς τα εκεί όπου είναι πιο αναγκαίοι, θα πεθάνουν λιγότεροι άνθρωποι λόγω του κορωνοϊού.
Και η κρίση θα μπορούσε επίσης να έχει αμελητέο οικονομικό κόστος. Αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν φαίνεται τόσο αδύναμη αυτές τις μέρες, τόσο αργή και ανήμπορη ώστε είναι να τη λυπάται κανείς.
Η ηγεσία των Βρυξελλών μπορεί να λέει και να αποφασίζει ό,τι θέλει, σχεδόν κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Οι εθνικές κυβερνήσεις είναι πάντα ταχύτερες και ανακτούν δικαιώματα λήψης αποφάσεων τα οποία σύμφωνα με τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο μερικώς διαθέτουν πλέον.
Ζούμε το τέλος της ευρωπαϊκής ενοποίησης;
Η εφημερίδα “Mannheimer Morgen“ παρατηρεί:
Ή θα μάθει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την κρίση του κορωνοϊού και θα δείξει προθυμία να προχωρήσει σε μεγαλύτερο συντονισμό στις Βρυξέλλες ή θα επιστρέψει σε μεγάλο βαθμό στην περίοδο των εθνικών κρατών. Ουσιαστικά, η εικόνα που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδιανόητη.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Frankfurter Rundschau
Τις τελευταίες ημέρες, η ευρωπαϊκή ήπειρος περιέπεσε σε μια κατάσταση κρατικών τοπικισμών που μέχρι πρόσφατα δεν φαινόταν δυνατή. Παρά το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση γνώριζε ότι η χειμαζόμενη Ιταλία δοκιμαζόταν από την έλλειψη απαραίτητων ιατρικών μέσων ατομικής προστασίας, επέβαλε απαγόρευση εξαγωγής τους.
Άλλες χώρες μιμήθηκαν το Βερολίνο και δεν μοιράστηκαν τίποτα. Ένα άλλο φαινόμενο ντόμινο άρχισε όταν η μια ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη απαγόρευε την είσοδο άλλων Ευρωπαίων πολιτών, συχνά χωρίς να προειδοποιήσει τη γειτονική.
Οι έλεγχοι στα σύνορα μπορεί να είναι χρήσιμοι για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού, μόνο όμως εάν οι συνθήκες και στις δύο πλευρές των συνόρων είναι οι ίδιες.
Αλλά το Παρίσι, αντί να συντονίσει με τις γερμανικές αρχές τη διακοπή της δημόσιας ζωής στη γαλλική πλευρά, αποδέχτηκε το γεγονός ότι χιλιάδες Γάλλοι ήρθαν στη Γερμανία για να ψωνίσουν. Έως ότου τα κρατίδια προς τα οποία κατευθύνονταν οι Γάλλοι έκλεισαν από την πλευρά τους τα σύνορα.
Η Ευρώπη εκπλήσσεται αυτές τις μέρες, αλλά όχι για καλά πράγματα.
Η Handelsblatt τονίζει πώς:
Οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν προφανώς χάσει το θάρρος να ενεργούν από κοινού. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη παραχωρεί τη θέση της σε μια πολιτική του φόβου. Αυτό είναι που κάνει την κρίση του κορωνοϊού τόσο επικίνδυνη.
Σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η Ευρώπη θα έπρεπε να είναι ενωμένη. Ως οικονομικά ισχυρό, ιατρικά καλά εξοπλισμένο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ιδίως η Γερμανία περιζήτητη. Ό,τι και να συνεπάγεται αυτό.
Η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να εγγυηθεί τη συνοχή της Ευρώπης, όσο κόστος και να έχει.
