Θα σας φέρουμε και θάλασσα. Κάπως έτσι ξεκινά η κατασκευή της τεχνητής λίμνης Kleinhesseloher See στην καρδιά του αγγλικού κήπου το 1803 από τον Reinhardt von Werneck.
Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι το σημερινό Schwabing ήταν ένα χωριουδάκι στα βόρεια του Μονάχου.
Το όνειρο αυτό ολοκληρώνεται το 1812 απο τον Friedrich Ludwig Sckell με το διπλάσιο από το μέγεθος που ήταν προγραμματισμένο φτάνοντας τα 85 στρέμματα περίπου με μια περιφέρεια 1300 μέτρων και βάθος κάτι λιγότερο από 1 μέτρο στο πιο βαθύ σημείο της.
Στα τρία νησάκια της με τα 4,6 στρέμματα (2,7 , 1,2 και 0,7 στρέμματα) βρίσκουν καταφύγιο μέχρι και κάστορες πέρα από τα συνηθισμένα πτηνά του υγροβιότοπου.
Στην βορειοανατολική μεριά της λίμνης και δεξιότερα από εκεί που βρίσκεται το σημερινό „Seehaus“ όμως υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι με βάρκες που ο επισκέπτης μπορεί να νοικιάσει και να απολαύσει την ηρεμία της λίμνης ,με η χωρίς παρέα.
Και για καλή του τύχη το προσωπικό ολως τυχαίως; Ελληνες!!
Άνθρωποι που ξέρουν και απο θάλασσα αλλά και από ήλιο. Που γνωρίζουν και αγαπούν αυτό που κάνουν , που το κάνουν γιατί είναι μεράκι και διασκέδαση μαζί ,μιας και το καλοκαίρι δουλεύουν(εκτός από τις ημέρες με κακοκαιρία, που δεν είναι δα και λίγες στην Γερμανία).
Πηγαίνουν πάνω κάτω και σου δίνουν την εντύπωση οτι βρίσκεσαι σε κάποιο μεγάλο λιμάνι. Ένας καθαρίζει ο άλλος σκουπίζει και ο τρίτος φυσάει τα φύλλα που έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν μιας και διανύουμε ήδη το δεύτερο 10ήμερο του Οκτώβρη.
Πλησιάζω στο ταμείο και τον ρωτάω εάν μπορώ να του κάνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την δουλειά τους.
Κουνά καταφατικά το κεφάλι λέγοντας : Για πολύ λίγο όμως γιατί σε λίγο θα γίνει πανικός.
Και αρχίζει. Δουλεύω σχεδόν τρία χρόνια εδώ, και είμαι ευχαριστημένος. Η δουλειά δεν είναι τόσο δύσκολη.Είναι όμως η ορθοστασία. Μην κοιτάς τώρα που τα λέμε χαλαρά . Ασε που έχεις και τους παράξενους και τους δύσκολους και τους στριμμένους .Αλλά οι πιο παράξενοι αυτοί που γυρίζουν κάποιες σκηνές ταινίας η βίντεο κλίπ μας λέει ο Παύλος, αλλά παίρνεις μια βαθιά ανάσα και κοιτώντας την λίμνη ηρεμείς.
Είναι σαν να σου λέει η ίδια η λίμνη:
Μην το κάνεις , δεν θα τον αντέξω ούτε εγώ μέσα μου, και ξεσπάμε και οι δύο σε γέλια. Δεν βαριέσαι όμως 2-3 εβδομάδες ακόμη…..Μετά μαζεύουμε, βάζουμε τις βάρκες στις αποθήκες για καθάρισμα , βάψιμο και ότι άλλο χρειάζεται και τέλος Νοεμβρίου μέχρι τέλος Φεβρουαρίου Ελλαδίτσα.
Είπαμε πολλά όμως και η ουρά των πελατών αρχίζει να μεγαλώνει. Τον χαιρετώ ευγενικά και αποσύρομαι κοιτώντας και γω την λίμνη και πίνοντας κάτι να δροσιστώ στην άκρη του μικρού μώλου.
Τα δέντρα έχουν αρχίσει να κιτρινίζουν και η αντανάκλαση τους στα νερά της λίμνης κάνουν το δάσος ομορφότερο αλλά και την λίμνη πανέμορφη.
Άραγε τι έχει ακούσει και τι έχει δει αυτή η λίμνη στα πάνω από 200 χρόνια ζωής της. Ιστορίες αγάπης , αλλά και μίσους, ιστορίες για γέλια και για κλάματα. Και τι έχει καταπιεί; Πορτοφόλια , τσαντάκια , κινητά και ένας θεός ξέρει τι κρύβει μέσα της . Πράγματα που κρατά για το εαυτό της σαν ένας καλός φίλος ,αδερφός η κάτι ακόμα παραπάνω.
Ίσως αυτό την κάνει αγαπητή στους χιλιάδες που την επισκέπτονται κάθε χρόνο και ίσως είναι αυτό που την κρατάει ακόμα στην ζωή.
