Ως επικίνδυνο χαρακτήρισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το αέριο που χρησιμοποίησε η Ελληνική αστυνομία, κατά τη διάρκεια των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία, εναντίον των διαδηλωτών στην Αθήνα!
“Μολονότι η ακριβής σύνθεση του αερίου που χρησιμοποιείται από την ελληνική αστυνομία δεν είναι γνωστή στην Επιτροπή, με βάση τις γενικές γνώσεις σχετικά με τη σύνθεση του αερίου CS και τη χρήση του για την αντιμετώπιση ταραχών, μπορεί εύλογα να υποτεθεί ότι το αέριο αυτό θα πρέπει να κατηγοριοποιηθεί ως επικίνδυνο και να επισημαίνεται ανάλογα από τον κατασκευαστή βάσει του κανονισμού CLP.”
Ακολούθως ολόκληρη η απάντηση της Κομισιόν
“O Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1272/2008 για την ταξινόμηση, την επισήμανση και τη συσκευασία των ουσιών και των μειγμάτων (CLP) απαιτεί την ταξινόμηση των χημικών ουσιών και μειγμάτων σύμφωνα με τον κίνδυνο που δημιουργούν για την υγεία, εφόσον διατίθενται στην αγορά και επισημαίνονται αναλόγως. O Κανονισμός εφαρμόζεται κατ’ αρχήν σε όλες τις χημικές ουσίες και τα μείγματα.
Μολονότι η ακριβής σύνθεση του αερίου που χρησιμοποιείται από την ελληνική αστυνομία δεν είναι γνωστή στην Επιτροπή, με βάση τις γενικές γνώσεις σχετικά με τη σύνθεση του αερίου CS και τη χρήση του για την αντιμετώπιση ταραχών, μπορεί εύλογα να υποτεθεί ότι το αέριο αυτό θα πρέπει να κατηγοριοποιηθεί ως επικίνδυνο και να επισημαίνεται ανάλογα από τον κατασκευαστή βάσει του κανονισμού CLP. Ωστόσο, ο κανονισμός CLP δεν ρυθμίζει τη χρήση χημικών, για παράδειγμα δεν απαγορεύει τις χημικές ουσίες ούτε επιβάλλει περιορισμούς στη χρήση ενός χημικού προϊόντος.
Στο ερώτημα κατά πόσον η χρήση αερίου CS, στο πλαίσιο διαδηλώσεων, συμμορφώνεται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφο 1, ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ απευθύνεται στα κράτη μέλη μόνον όταν αυτά εφαρμόζουν το δίκαιο της ΕΕ.
Η εφαρμογή των κανόνων όσον αφορά τις διαδηλώσεις και τα μέτρα που λαμβάνονται από τις εθνικές αρχές για την τήρηση του νόμου και της τάξης στο πλαίσιο αυτό, αποτελεί ευθύνη των κρατών μελών.
Συνεπώς, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να δώσει συνέχεια στο ζήτημα αυτό. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, εναπόκειται στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αρχών τους, να διασφαλίζουν τον σεβασμό και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην πράξη σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία και τις διεθνείς υποχρεώσεις που υπέχουν στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.”
