Σαν βομβαρδισμένο τοπίο…μοιάζει το πάλαι ποτέ κτίριο που ευελπιστούσε, όταν μεγαλώσει, να γίνει ελληνικό σχολείο…μόνο που στην περίπτωση του Ελληνικού Σχολείου Μονάχου δεν έπεσαν πραγματικές βόμβες αλλά βόμβες πολιτικής αδράνειας και αδιαφορίας!
Το ελληνικό σχολείο στο Μόναχο έχει μετατραπεί σε ένα θλιβερό μνημείο πολιτικής αποτυχίας και γραφειοκρατικής αδράνειας. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα φιλόδοξο έργο το 2001, με την αγορά ενός οικοπέδου 15 στρεμμάτων για 3 εκατομμύρια ευρώ, έχει καταλήξει σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοτάξιο, σύμβολο των χαμένων ευκαιριών και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Η ιστορία του σχολείου είναι γεμάτη από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και νομικές περιπέτειες:
-
Αρχικά, το έργο έπρεπε να ολοκληρωθεί μέσα σε τέσσερα χρόνια από την έκδοση της πρώτης οικοδομικής άδειας.
-
Μέχρι το 2007, το έργο αντιμετώπισε σειρά προσφυγών από τοπικούς παράγοντες.
-
Το 2008, το ελληνικό Δημόσιο κατάφερε επιτέλους να αποκτήσει την οικοδομική άδεια.
-
Ωστόσο, μέχρι το 2012, η κατασκευαστική πρόοδος ήταν ανύπαρκτη.
-
Η ισχύς της οικοδομικής άδειας έληξε στα μέσα του 2012, οδηγώντας σε νέες επιπλοκές.
Παρά τις πολιτικές παρεμβάσεις και τις υποσχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, το έργο συνέχισε να αντιμετωπίζει εμπόδια. Η θεμελίωση του σχολείου τον Ιανουάριο του 2015 συνοδεύτηκε σχεδόν αμέσως από τη διακοπή της χρηματοδότησης, καταδικάζοντας το έργο σε περαιτέρω στασιμότητα.
Το πιο εξοργιστικό στοιχείο αυτής της ιστορίας είναι η υποκρισία των πολιτικών και των τοπικών παραγόντων που επανειλημμένα εμφανίζονταν στα μέσα ενημέρωσης με “φαρδιά χαμόγελα”, υποσχόμενοι πρόοδο και επιτυχία.
Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα της ελληνικής παροικίας του Μονάχου, που προκάλεσαν το κοινό συναίσθημα όταν ένιψαν τας χείρας τους στα δύσκολα, αντί να πάρουν τα ιμάτιά τους και να περπατήσουν παρακάτω, βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο προκαλώντας εκ νέου!
