Φαίνεται πως η άσκηση «EUNOMIA 2020» πείραξε πολύ την Τουρκία, η οποία και έχει βάλει, πέραν της Ελλάδας, τη Γαλλία και τις κινήσεις της τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και στην Λιβύη, για τα καλά στο μάτι.
Η αρχή έγινε στις 13 Αυγούστου, όταν γαλλικά αεροσκάφη Rafale, μαζί με ελληνικά μαχητικά, ακύρωσαν στην πράξη την τουρκική NAVTEX για το Oruc Reis!
Ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει καταστήσει σαφή την στάση της Γαλλίας με δήλωσή του στις 28 Αυγούστου:
Σε ό,τι αφορά την κυριαρχία στη Μεσόγειο, οφείλω να είμαι συνεπής σε έργα και λόγια. Μπορώ να σας πω πως οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται και σέβονται μόνον κάτι τέτοιο. Εάν λες λόγια που δεν συνοδεύονται από πράξεις… Αυτό που η Γαλλία έπραξε φέτος το καλοκαίρι ήταν σημαντικό: είναι μια πολιτική “κόκκινων γραμμών”. Την εφάρμοσα στη Συρία.
Η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί έστειλε το δικό της «μήνυμα»!
Δύο μέρες νωρίτερα η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί έστελνε το δικό της «μήνυμα»:
Η Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε περιοχή έντασης. Ο σεβασμός για το διεθνές δίκαιο πρέπει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση…Η περιοχή δεν πρέπει να αποτελέσει πεδίο παιγνιδιών για τις φιλοδοξίες ορισμένων, είναι ένα κοινό αγαθό.
Είναι όμως μόνον αυτά που εξόργισαν την Τουρκία;
Όπως μεταδίδουν γαλλικά μέσα ενημέρωσης, το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, “φορτωμένο” με αεροπλάνα Rafale ξεκινά από τη Γαλλία και κατευθύνεται προς την Ανατολική Μεσόγειο με «άγνωστο» τελικό προορισμό.
Πληθώρα δημοσιευμάτων των τελευταίων 24ωρων αναφέρουν ότι βρίσκεται «στα σκαριά» ελληνογαλλική συμφωνία για την προμήθεια Rafale από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
Παρόλο που τα εν λόγω δημοσιεύματα αποκλίνουν στον τρόπο της προμήθειας, στο κόστος ή στον εξοπλισμό τους, κοινός τόπος είναι ότι Ελλάδα και Γαλλία βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία. Βέβαια, οι σχετικές πληροφορίες δεν επιβεβαιώνονται επισήμως αλλά ούτε και διαψεύδονται!
Τα αντικρουόμενα συμφέροντα Γαλλίας – Γερμανίας!
Οι στρατηγικές και ηγετικές κινήσεις που κάνει η Γαλλία δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Der Spiegel o Γερμανός διπλωμάτης και προεδρεύων της Διάσκεψης του Μονάχου, Bόλφανγκ Ίσινγκερ, αναφέρει μεταξύ άλλων:
…Παίρνω το παράδειγμα της Ελλάδας και της Τουρκίας. Φυσικά σήμερα τα γερμανικά συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα γαλλικά. Εμείς θέλουμε να κρατήσουμε την Τουρκία όσο πιο κοντά γίνεται στην Ευρώπη.
Η Γαλλία έχει ένα άλλο σημείο εκκίνησης: Η αλληλεγγύη μας – όπως προκύπτει από τη Συνθήκη της Λισαβόνας- στη σύγκρουση Ελλάδας-Toυρκίας στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ πρέπει πάνω απ‘ όλα να ισχύει για το κράτος-μέλος της ΕΕ, την Ελλάδα.
Και ερωτώ: Η γερμανική εξωτερική πολιτική είναι εντελώς απαλλαγμένη από το να σκέφτεται πρώτα τα δικά της συμφέροντα αντί των ευρωπαϊκών; Για παράδειγμα, έχουμε λάβει υπόψιν στη συζήτηση για την στάθμευση πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στη Γερμανία τα συμφέροντα της Πολωνίας, των βαλτικών χωρών ή άλλων εταίρων και γειτόνων μας; Όχι. Στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2; Όχι. Κάποιες φορές φαινόμαστε απερίσκεπτοι στα μάτια των εταίρων μας και όχι πάντα ως οι καλύτεροι Ευρωπαίοι.
