Επιταχύνονται οι διαπραγματεύσεις, για το Σκοπιανό, καθώς ο Νίκος Κοτζιάς έχει αιφνιαδιστική συνάντηση με τον Σκοπιανό ομόλογό του, Νικολά Ντιμιτρόφ, στη Βιέννη απόψε.
Βέβαια, αυτά τα ραντεβού γίνονται στο πλαίσιο των τακτικών συναντήσεων τις οποίες έχει ήδη αναγγείλει, ως μέρος της διαπραγματευτικής διαδικασίας για το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, ο Μαθιου Νίμιτς.
Εντούτοις, ο Νίκος Κοτζιάς συναντήθηκε ήδη απόψε στην αυστριακή πρωτεύουσα με τον ομόλογό του Νικόλα Ντιμιτρόφ. Οι συνάντησες αυτές είχαν μεν προγραμματιστεί να γίνουν στην αυστριακή πρωτεύουσα, αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο.
Όλα αυτά ενώ λίγες ώρες νωρίτερα, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στο Σκοπιανό κατά την διάρκεια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός είχε τονίσει:
Με βάση το ίδιο σκεπτικό, την αποκατάσταση στρεβλώσεων του παρελθόντος, πορευόμαστε και στο μεγάλο εθνικό θέμα της διαπραγμάτευσης για την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Δεν θέλω να επανέλθω σε πράγματα και θέσεις γνωστές.
Έχουμε αναλάβει μια μεγάλη ευθύνη. Να κλείσουμε ένα κεφάλαιο που κόστισε στη χώρα οικονομικά, διπλωματικά και πολιτικά. Να το κλείσουμε με αξιοπρέπεια και πατριωτική ευθύνη. Και κυρίως να αποτρέψουμε τα χειρότερα για τη χώρα. Πριν μια βδομάδα είχαμε ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα.
Ορισμένοι είπαν η κυβέρνηση αγνοεί τους διαδηλωτές. Δεν είναι αλήθεια, δεν αγνοούμε κανέναν Έλληνα πολίτη που εκφράζει τη γνώμη του ελεύθερα.
Όμως πιο είναι το μήνυμα της διαδήλωσης; Είναι η ελληνικότητα της ιστορίας της Μακεδονίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της κληρονομιάς του; Αν είναι αυτό κρούουν πόρτες ανοιχτές.
Είναι το μήνυμα να μην επιδιώξουμε λύση στο πρόβλημα; Αν είναι αυτό είναι λάθος, είναι σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Ή μήπως είναι το μήνυμα, όπως είπαν και πολλοί εκ των ομιλητών, μη δώσετε το όνομα Μακεδονία; Αν αυτό είναι το αίτημα δεν είναι να κρίνουμε αν είναι λάθος ή σωστό γιατί είναι εκτός πλαισίου πραγματικότητας και αυτό γιατί αυτή η κυβέρνηση και κάθε άλλη μετά το 92, δεν αντιμετωπίζει τέτοιο δίλημμα, να δώσει κανένα όνομα.
Πολύ απλά γιατί το όνομα Μακεδονία η Ελλάδα, καλώς η κακώς το έχει αποδεχτεί εδω και πολλά χρόνια. Το αποδέχτηκε ως όνομα της αυτόνομης δημοκρατίας της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας.
Το αποδέχτηκε με την αποδοχή της ονομασίας τους ανεξάρτητου κράτους μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το 92, αποδεχόμενη τη προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Άρα αυτό που καλείται μέσα απο μια διαπραγμάτευση η χώρα δεν είναι να δώσει αλλά να πάρει.
Να πείσει τους γείτονες να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία δίχως προσδιορισμό που θα καθιστά σαφές ότι δεν έχει σχέση ούτε γεωγραφική ούτε ιστορική με την Ελληνική Μακεδονία.
Να τους πείσει να δώσουν πίσω κλεμμένα ιστορικά σύμβολά και ονόματα. Να σταματήσουν τις αλυτρωτικές αναφορές.
Η διαπραγμάτευση δε θα είναι ευκολή. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος. Έχουμε κάνει ήδη πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και είναι κρίμα που η εθνική γραμμή της χώρας έτσι όπως είναι ξεκάθαρη απο την ενδιάμεση συμφωνία και μετά και όπως διατυπώθηκε και στο Βουκουρέστι και στη Βουλή απο τότε κυβερνήσεις της ΝΔ, δεν υποστηρίζεται από τον κύριο Μητσοτάκη.
Που για άλλη μια φορά εμφανίστηκε κατώτερος της περίστασης. Και άλλαξε την πάγια πολιτική θέση τη δική του αλλά και του κόμματος του συρόμενος από τους ακροδεξιούς συνοδοιπόρους του. Γιατί άραγε;
