Ορμώμενη από τη συγκυρία που διαβαίνουμε, η στιχουργός της καρδιάς μας έπιασε την πένα της ψυχής της και αποτύπωσε την ελπίδα μέσα σ’ ένα τετράστιχο!
Χρυσός λοστός μέσ’ της ζωής το αποθηκάρι
Θα τη συνθλίψει του καιρού την κλειδαριά
από του χρόνου το ολοσκότεινο κελάρι
λεύτερη θα φτερουγίσει η αγκαλιά.Δεν είναι πόλεμος όπως τον ξέρεις και θυμάσαι
Δεν έχει σφαίρες και στρατιώτες με στολή
Μην στέκεις άπραγος καθόλου μην λυπάσαι
Θυμήσου τα όνειρα που έκανες παιδί.Σ ‘αυτή την μάχη που άνιση λογάται
Όπου ο εχθρός δεν έχει σώμα και ψυχή
Δεν έχει τίποτα να χάσει δεν φοβάται
Γι’ αυτό τα όπλα σου να τα φροντίζεις με στοργή.Έχει κουρνιάσει η ελπίδα και φουσκώνει
Καθρεφτιζόμενη σε μάτια παιδικά
Κι ας μοιάζουν προς στιγμήν φυλακισμένα
Αγκιστρωμένα πίσω από οθόνες και κουμπιά.Σ’ αυτά τα νιάτα τα αδύναμα κι αθώα
Τη σπίθα αν θες να κάνεις πυρκαγιά
Στου Ήλιου το φώς να τ’ αγκαλιάζεις με αγάπη
Να τα σκεπάζεις στο σκοτάδι με φιλιά.Για το gr-news
– Α.Ζ.Θ.
