Αφέθηκαν στο έλεος της φωτιάς οι κάτοικοι στην Ανατολική Αττική!

Οι 79 νεκροί δεν θα γυρίσουν πίσω και τα τραύματα των επιζώντων μάλλον δεν θα κλείσουν ποτέ! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτοί που τους οδήγησαν στον θάνατο ή την τραγική ανάμνηση δεν πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής, οι κάτοικοι στο Μάτι και στην Ραφήνα την Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 αφέθηκαν στην τύχη τους. Αφέθηκαν να καούν ζωντανοί. Αφέθηκαν στο έλεος της φωτιάς και στην απουσία υποτυπώδους σχεδιασμού προκειμένου να σωθεί το πολυτιμότερο αγαθό.

Η ανθρώπινη ζωή.

Η χθεσινή Τρίτη, 24 Ιουλίου 2018, ήταν από τις πιο μαύρες μέρες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που βάφτηκε με το αίμα αθώων ανυποψίαστων πολιτών που έχοντας εμπιστοσύνη στις αρχές απολάμβαναν τον ήλιο και την θάλασσα. Και όταν ήρθε το κακό, κανείς δεν βρέθηκε να τους σώσει.

Μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες παραθεριστικές περιοχές της Αττικής, στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν οι φλόγες άρχισαν να πλησιάζουν την περιοχή της Ραφήνας και οι κάτοικοι και οι παραθεριστές κατάλαβαν ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή αλλά όχι εκείνοι που έπρεπε.

Κανένα σχέδιο εκκένωσης, κανένας σχεδιασμός για την απομάκρυνση των πολιτών από τις επικίνδυνες ζώνες.

Οι λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την κατάσταση είναι χάος, αλαλούμ, ασυνεννοησία και ανικανότητα. Μεγάλη και θανάσιμη ανικανότητα. Η χθεσινή ημέρα ήταν από τις πιο επικίνδυνες του καλοκαιριού αλλά κάποιοι αγρόν αγόραζαν.

Οι κάτοικοι σε πολλούς οικισμούς σώθηκαν από θαύμα γιατί οι ίδιοι κινητοποιήθηκαν και απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους που τα πλησίαζαν επικίνδυνα οι φλόγες.

Δεκάδες νεκροί!

Ο επίσημος απολογισμός των 79 νεκρών δυστυχώς δεν θα είναι ο τελικός. Οι κρουνοί στην λεωφόρο Μαραθώνος δεν λειτουργούσαν. Οι υδροφόρες άδειαζαν και δεν υπήρχε πρόβλεψη για το πως θα ξαναγεμίσουν. Αλλόφρονες οι κάτοικοι έπαιρναν τα αυτοκίνητά τους για να ξεφύγουν αλλά δεν ήταν κανείς εκεί για να τους καθοδηγήσει. Και εγκλωβίζονταν στις φλόγες και καίγονταν ζωντανοί!

Οι ευθύνες είναι τεράστιες για τις τόσες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα. Οι κάτοικοι και οι παραθεριστές σε κατάσταση πανικού έβρισκαν καταφύγιο στην θάλασσα ως τη μόνη σωτηρία που μπορούσαν να σκεφτούν και κάποιοι πανηγυρίζουν γιατί απεγκλώβισαν από τις ακτές 700 ανθρώπους.

Οι οποίοι δεν θα είχαν εγκλωβιστεί αν υπήρχε μεγάλη δύναμη της τροχαίας, της αστυνομίας και της πυροσβεστικής αλλά και οργάνωση από τους δήμους εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε.

Οι νεκροί, οι άνθρωποι που χάθηκαν με τόσο φρικτό και αγωνιώδη τρόπο θα στοιχειώνουν όλους εκείνους που πολύ απλά δεν έπραξαν το καθήκον τους.

Η παραφροσύνη στο έπακρο!

Την ώρα που χιλιάδες οχήματα στα οποία επέβαιναν ταξιδιώτες αλλά και απεγνωσμένοι κάτοικοι των καμένων περιοχών, προσπαθώντας να ξεφύγουν από το μέτωπο της Κινέτας που πλέον βρισκόταν εκτός κάθε ελέγχου, η εταιρία «Ολυμπία Οδός» διατηρούσε εν λειτουργία τα διόδια της ΕΟ Αθηνών-Κορίνθου!