Άλλο ένα επεισόδιο με το ελληνικό σχολικό κτήριο στο Μόναχο θα γραφεί σε μερικές ώρες και προβλέπω να μετατραπεί σε μοντέρνο γιοφύρι της Άρτας. Και γιατί το λέω αυτό;
Να σας εξηγήσω,
Όλα ξεκινούν κάπου το 2000. Βέβαια, η ιδέα της δημιουργίας του σχολείου προϋπήρχε αλλά τότε δημιουργήθηκε η ανάγκη. Βλέπετε, τα διαθέσιμα σχολικά κτήρια σιγά σιγά λιγοστεύουν και το μοντέλο απογευματινού σχολείου σβήνει σταδιακά.
Ο Γερμανός, με την μεθοδικότητα και την προνοητικότητα που τον διακρίνει, το βλέπει να ρχεται και κάνοντας τον καλό (γιατί ποτέ δεν κάνει κάτι χωρίς να έχει συμφέρον και το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές) μας πουλά το οικόπεδο, με το αζημίωτο βέβαια, σε μία περιοχή που ποτέ μα ποτέ δεν πήγαινε τότε το μυαλό του (??????) ότι θα έχει τέτοια ζήτηση σε λίγα χρόνια και δη από την ίδια την δημοτική αρχή.
Αν το ήξερε, θα μας είχε δώσει οικόπεδο μπορεί και κοντά στο γήπεδο της μεγάλης ομάδας του Μονάχου.
Κάπου εκεί, μπαίνουν μπροστά οι “κακοπροαίρετοι γείτονες” του ελληνικού σχολείου και μπλοκάρουν την ανέγερση για ένα μη αμελητέο χρονικό διάστημα, που διήρκεσε 6-7 χρόνια.
Μετά από δικαστικές διαμάχες, πέφτει το περιβόητο άλλοθι της διατάραξης της ήρεμης γειτονικής ζωής και των κορμοράνων ή όποιων τέλος πάντων πτηνών ζούσαν μόνιμα τα τελευταία 300 χρόνια στα δέντρα που έπρεπε να κοπούν (χαχαχαχαχα) και βγαίνει η πολυπόθητη άδεια.
Ώσπου το ελληνικό κράτος και οι φορείς του στο Μόναχο να τελειώσουν με τους αγιασμούς, τις θεμελιώσεις, τις φωτογραφίσεις και την προβολή των επιφανών, το Βαυαρικό υπουργείο παιδείας είχε προχωρήσει σε κατασκευή σχολικής μονάδας σε διπλανό οικόπεδο (τυχαίο;;;;;;) και είχε -εκ των πραγμάτων- ήδη εκπονήσει σχέδιο εξόντωσης του ελληνικού κτηρίου.
Ναι, το βλέπουμε, τα λεφτά είναι άλλου!! Δεν είμαστε ρατσιστές, δεν θα μπορούσαμε άλλωστε μιας και εμείς σε μια ξένη χώρα ζούμε, όμως είναι ηλίου φαεινότερον αυτό που γίνεται!
Τα κουκιά όμως δεν βγαίνουν, ούτε στους Έλληνες για να κτίσουν λόγω κρίσης και αδιαφορίας, αλλά ούτε στους Γερμανούς για να το πάρουν πίσω λόγω πολιτικού κόστους και μόνο.
Το πολιτικό κόστος των Γερμανών ίσως κάποια στιγμή να το καταλάβω, την αδιαφορία των Ελλήνων πολιτικών επίσης.
Η αδιαφορία όμως των Ελλήνων γονέων στο Μόναχο, με ξεπερνά!!!
Αυτοί που έτρεχαν από καφενείο σε καφενείο, από πόρτα σε πόρτα και μάζευαν χρήματα για το“ όραμα „ δεν ασχολούνται πια, δεν τους ενδιαφέρει.
Φαίνεται άλλωστε από τον αριθμό των μαθητών, που κάθε χρόνο μένουν σταθεροί παρά το μεγάλο κύμα συμπατριωτών που έρχεται για ένα καλύτερο μέλλον από την πατρίδα και τα τερτίπια των εκάστοτε υπευθύνων των σχολείων αυτών, που προσπαθούν να τα υποβαθμίσουν, έως ότου καταφέρουν να κλείσουν ελλείψει μαθητών, γιατί δεν έχουν τα κότσια να το κάνουν αλλιώς, γιατί δεν είναι ικανοί για κάτι καλύτερο , γιατί δεν τους ενδιαφέρει και δεν τους αφορά τίποτε άλλο εκτός του παχυλού μισθού και την καλή ζωή τα χρόνια που θα είναι εδώ.
Οι γονείς είναι όμως το ζητούμενο. Τι κάνουν αυτοί; Τι θέλουν και που το πάνε;
Βαρέθηκαν τις διαχρονικές πολιτικές απαξίωσης, που ακολουθούν οι εκλεκτοί τους, ώστε να αδιαφορούν για την μορφή και την ποιότητα της εκπαίδευσης που λαμβάνουν τα παιδιά τους;
Αξιώνουν δωρεάν παιδεία την ώρα που υποστηρίζουν και τα “σκάνε” αδρά στην φροντιστηριακή εκπαίδευση; Τους ενοχλεί το δίγλωσσο ελληνικό σχολείο και προτιμούν το αμιγώς Γερμανικό;
Από λόγια χορτάσαμε. Έργα θα δούμε καμιά φορά ή θα ζούμε με τις αναμνήσεις του παρελθόντος, της μεγάλης πορείας για το λύκειο και της περσινής κινητοποιήσης για τον „Αριστοτέλη“;
για το GR-News
Αιθεροβάτης
