Από το “Μολών Λαβέ” στο “Jawohl Frau Kommandant”…

... και από την αντίσταση στον "πόντο του καλσόν".

σύνοδο κορυφής των "Ευρωπαίων"

Λίγες μέρες μετά την σύνοδο κορυφής των “Ευρωπαίων” και ακόμη προσπαθώ να συνέλθω απ’ το ηχυρό πολιτικό χαστούκι που αποκομίσαμε.

Σε Χριστουγεννιάτικο βέβαια κλίμα, αλλά δεν παύει και να πόνεσε και να ακούστηκε σε όλους και μάλιστα δυνατά. Και εμείς τι κάνουμε;

Συνεχίζουμε να χτυπάμε την πόρτα και επιμένουμε να τους πούμε τα κάλαντα, ακόμη και χωρίς φιλοδώρημα, χωρίς πορτοκάλι, ούτε καν τον παραδοσιακό κουραμπιέ, επιμένοντας στο αποτρεπτικό “μας τα παν άλλοι“. Έτσι για το καλό του χρόνου.

Όμως, σε αυτήν την ηλικία ξεκινάς τα κάλαντα από τους γείτονες. Και όταν οι γείτονες σου κλείνουν την πόρτα, πας λίγο παραπέρα, εκεί που θα σου ανοίξουν με χαμόγελο, εκεί που θέλουν να σε  ακούσουν  και εκεί που θα εκτιμήσουν την προσπάθειά σου και θα σε ανταμείψουν.

Η Ευρωπαϊκή “γειτονιά”!

Στην ευρωπαϊκή γειτονιά (που παρεμπιπτόντως  ούτε ευρωπαϊκή είναι αλλά ούτε γειτονιά), έδειξαν ότι ούτε εκτιμούν αλλά ούτε νοιάζονται για προβλήματα άλλων όταν αυτά δεν συμπίπτουν  με τα συμφέροντα της αυταρχικής “μαμάς” και των κατ’ ανάγκη υιοθετημένων τέκνων παραμελώντας επανειλημμένως ακόμη και τα ίδια της τα παιδιά.

Στο δια ταύτα…

Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω την νομική διαδικασία μιας  κατάστασης που διαιωνίζεται. Υπάρχουν πολιτικοί αναλυτές και εκατοντάδες ειδικοί γι αυτό και μας εχουν μιλήσει ουκ ολίγες φορές για τα τεράστια διαχρονικά ολισθήματα της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, που είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο μισητός πολιτικός της ανατολικής Μεσογείου, έχει κάνει μια τόσο καλή διπλωματική δουλειά που οι δικοί μας πολιτικοί φαντάζουν μπροστά τους πραγματικά “μπουνταλάδες“.

Φοβισμένοι και χωρίς τσαγανό,  πολιτικοί “νάνοι” με μεγάλη δόση ραγιαδισμού μπροστά στον άνθρωπο που καμία απόφαση και κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει (τουλάχιστον προς το παρόν) τα  μεγαλόπνοα  αλλά παράλληλα σχιζοφρενικά σχέδιά του.

Όλα τα υπόλοιπα, που λέγονται διαχρονικά για εσωτερική κατανάλωση, εγώ προσωπικά τα ακούω βερεσέ.

Η σταθερή υποχώρηση θέσεων!

Η συνεχής υποχώρηση θέσεων δίνει την εντύπωση ενός επαρχιώτη που μετακομίζοντας στην πρωτεύουσα προσπαθεί να ενταχθεί στην νέα πραγματικότητα χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να το υποστηρίξει.

Και αυτό είναι πασιφανές. Θα πρέπει μάλλον να αναπροσδιορίσουμε την θέση μας εκ νέου μέσα στο σαθρό οικοδόμημα της Ευρώπης που φαντάζει να μην έχει ούτε την δύναμη πλέον αλλά ούτε και την θέληση να αντιταχθεί στα οικονομικά συμφέροντα της μεγάλης Γερμανίας.

Επίσης να αναπροσαρμόσουμε την στρατηγική μας επάνω σε αυτή που αρμόζει σε τέτοιες καταστάσεις, καταστώντας σαφές στους εταίρους μας ότι η ευθύνη σε οτιδήποτε συμβεί στην ανατολική μεσόγειο θα βαραίνει αυτούς και το ορκισμένο ακροδεξιό πλέον άρμα των άλλοτε χωρών του ανατολικού μπλοκ, που αφού λάδωσε το αντεράκι τους έχουν το θράσος (και καλά κάνουν από την  μια) να απειλούν με βέτο σε οτιδήποτε δεν τους κάνει.

Ίσως τότε καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν πωλείται ούτε με την εκποίηση της Μακεδονίας αλλά ούτε με οποιαδήποτε αύξηση του οποιουδήποτε ταμείου στήριξης!!!!!

Και ο ρόλος της Βουλγαρίας;;

Όσο για το ρόλο της Βουλγαρίας, μετά  τις τελευταίες  εξελίξεις στο “Μακεδονικό” δεν θεωρώ οτι ξαφνικά την έπιασε ο πόνος για την γλώσσα τους και την ιστορία μας.

Θεωρώ το παιχνίδι αυτό στημένο για αποσταθεροποίηση και αποκοπή της Ελλάδας γεωστρατηγικά από την υπόλοιπη Ε.Ε. . Ένα παιχνίδι που με έξυπνη διαχείριση μπορούμε να αντιστρέψουμε τους όρους και να αποδειχθεί μοναδικό υπερόπλο στην γενική προσπάθειά μας.

Βλέπετε δεν συνορεύουμε με Λουξεμβούργο και Λίχτενσταϊν. Συνορεύουμε μα δορυφόρους μιας ναζιστικής μηχανής που δεν ηττήθηκε και δεν τιμωρήθηκε ποτέ!!!!

Που γνωρίζει όμως , οτι “δεν μας έχει” στην καθομιλουμένη. Γιατί εάν ήταν σίγουρη θα μας είχε επιτεθεί χρόνια τώρα.

Επικίνδυνη η στάση της Ευρώπης

Σιγά-σιγά φαίνεται επίσης, να δυναμιτίζονται οι αδελφικές σχέσεις που διαχρονικά υπήρχαν με την Κύπρο και έτσι ελλείψει συνοχής και αντίστασης, θα προσπαθήσουν στο κοντινό μέλλον να ταΐσουν το “θεριό” με λίγο Αιγαίο, με λίγη ΑΟΖ, ίσως και λίγο Θράκη.

Για να συνεχίσουν κάποιοι το εμπόριο όπλων και την κατασκευή αεροπλανοφόρων.  Στην αντίπερα όχθη έχουμε Αυστρία, Ολλανδία και μια Γαλλία που παρόλο που υποστήριξε σθεναρά την Ευρώπη  και τις θέσεις μας την βάλαμε στην άκρη απογοητεύοντας την προς το παρόν με την μη υπογραφή την αμυντικής συμφωνίας τον περασμένο Ιούλιο.

Μια συμφωνία που θα είχε αρκετά οφέλη από όποια πλευρά και να το δούμε.

Γιατί όμως τα κάνουμε όλα αυτά και γιατί φτάσαμε ως εδώ;

Γιατί δεν κάναμε μέχρι τώρα τα αυτονόητα, Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ με την Κύπρο, Αιγιαλίτιδα ζώνη και δυναμική παρουσία αποτροπής κάθε προσπάθειας  καταρράκωσης της εθνικής μας κυριαρχίας;

Πόσο πιο χαμηλά  έχει ακόμη!!!

Είναι λοιπόν υποχρέωσή μας να διαφυλάξουμε την εθνική μας κυριαρχία, την ακεραιότητά μας, τα συμφέροντά μας και την ευρωπαϊκή πλέον δημοκρατία με οποιοδήποτε κόστος.

Και αυτό γίνεται με  αποφασιστικότητα και “Μολών Λαβέ” και όχι με “Jawohl Frau Kommandant!!”.

Με αντίσταση απέναντι σε οποιονδήποτε επικίνδυνο και όχι με τον φόβο του “πόντου του καλσόν“.

Ευελπιστώ στο συναίσθημα του ελληνικού λαού, που μπορεί μετά το φιάσκο στα Ίμια, την παράδοση του Ότσαλάν και τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας να ξαναέβγαλε το Σιμίτη πρωθυπουργό, αλλά στα πρόσφατα συλλαλητήρια για την Μακεδονία έδωσε βροντερό παρόν απασφαλίζοντας έτσι το εθνικό συναίσθημα παρ’ όλα τα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν την  οικονομία της χώρας τα τελευταία χρόνια.

Κλείνω με μια φράση, που δεν είναι δική μου, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε όσον αφορά τον ορισμό του διεθνούς δικαίου:

Διεθνές δίκαιο καλείται το εθνικό μας συμφέρον, εφοδιασμένο με στρατό ναυτικό και αεροπορία!

Αιθεροβάτης 33 Άρθρα
Αιθεροβάμων Έλληνας στοχαστής!