Βάλσαμο, βαλσαμόχορτο, υπερικόν, λειχηνόχορτο, περίκι, βότανο του προδρόμου, βότανο του Αγ.Ιωάννη, χελωνόχορτο και ίσως υπάρχουν και άλλα ονόματα για αυτό το θαυματουργό χόρτο.
Δώρο Θεού μάλλον γι’ αυτό το βρίσκει κανείς σχεδόν παντού. Από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και ακόμα παραπέρα. Και φυσικά χαίρει μεγάλης εκτίμησης.
Ένα μικρό φυτό που φτάνει σε ύψος τα 60 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι πολλά, μικρά, ωοειδή, ωχροπράσινα και φέρουν σκούρα στίγματα στις άκρες. Τα άνθη του συγκεντρώνονται στην κορυφή των βλαστών και έχουν πέντε μεγάλα πέταλα με χρυσοκίτρινο χρώμα στην εποχή της άνθησής το καλοκαίρι.
Η συλλογή του γίνεται από Ιούλιο και χρησιμοποιούμε όλο το φυτό. Σημειώνουμε ότι τα άνθη πρέπει να χρησιμοποιούνται εντός λίγων ημερών από την συγκομιδή του.
Το σπαθόχορτο περιέχει τανίνη, φλαβονοειδή, ρητίνη, πτητικά έλαια, γλυκοσίδες, και την κόκκινη χρωστική ουσία υπερικίνη, την οποία χρησιμοποιούν σε πολλές χώρες για την βαφή μάλλινων και μεταξωτών κλωστών.
Σπαθόχορτο: Ιστορία και παράδοση
Η παράδοση λέει ότι το όνομά του, το πήρε από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ, που θεράπευαν με αυτό, τις πληγές των τραυματισμένων σταυροφόρων. Για τον ίδιο λόγο το χρησιμοποιούσαν και οι Σπαρτιάτες πριν από αυτούς. Πίστευαν επίσης, ότι ξόρκιζε το κακό, για αυτό το λόγο, υποχρέωναν τους τρελούς, να πίνουν το έγχυμά του.
Την εποχή των Δρυίδων, το σπαθόχορτο (υπερικό) θεωρούνταν τόσο ευλογημένο φυτό, που αρκούσε μόνο το άρωμά του για να εκδιώξει τα δαιμονικά πνεύματα.
Κατά τον 13ο αιώνα οι χειρουργοί του Μονπελιέ, θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε τίποτα όμοιο του. Τις πολύτιμες ιδιότητες του γνώριζαν επίσης και οι Πέρσες και οι Άραβες.
Το έχουν επίσης ουκ ολίγοι μνημονεύσει από την αρχαιότητα έως και σήμερα, είτε με την μορφή αφεψήματος, είτε με την μορφή ελαίου: Διοσκουρίδης, Ιπποκράτης, Θεόφραστος, Πλίνιος, Γαληνός, Αέτιος, Παράκελσος, Τζέραρντ, Κάλπεπερ και τόσοι άλλοι
Ακόμα δε πιο ευρεία η χρησιμοποίησή του σαν έλαιο:
-την κατάθλιψη και τις αγχώδεις διαταραχές
-τις νευραλγίες και τους πονοκεφάλους
-για τον έλεγχο της ελαφριάς επιληψίας
-το έλκος του στομάχου, τις ξινίλες, τις γαστρεντερικές παθήσεις, την κολίτιδα, τους κολικούς και τη δυσεντερία
-τους ρευματισμούς και τα αρθριτικά
-τις παθήσεις του συκωτιού
-τις πληγές και τα έλκη
-τα παράσιτα των εντέρων και τους ελώδεις πυρετούς
-τη χρόνια καταρροή, βοηθά στην γρήγορη ανάρρωση από το βήχα, το κρυολόγημα, και τις μολύνσεις του αναπνευστικού
-τη χρόνια κόπωση
-ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
-τις θρομβώσεις
-τον έρπη
-για την θεραπεία τοπικών φλεγμονών καθώς ανακουφίζει από τη φαγούρα του δέρματος και από τις φλεγμονές οι οποίες έχουν προέλθει από νευροδερματίτιδες
-για κράμπες, ψύξεις και πιασίματα
και σαν αφέψημα:
– πόνοι περιόδου
– αϋπνία (πιείτε το πριν πάτε για ύπνο)
– ήπια κατάθλιψη
– γαστρίτιδα
– ασθένειες του ήπατος
– φλεγμονή της ουροδόχου κύστης
– λοιμώξεις της στοματικής κοιλότητας
– εμμηνόπαυση
Ικανό να δώσει μια διέξοδο στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει η ελληνική γεωργία.
Πρόκειται για μια καλλιέργεια που εμφανίζει σημαντικές προοπτικές, όντας το βάλσαμο ένα προϊόν που χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες τροφίμων και φαρμάκων.
Η εμπορία του βαλσάμου μπορεί να χαρακτηρίζεται από τον μικρό αριθμό των αγοραστών χονδρικής αλλά και από τον ανταγωνισμό που ασκείται από άλλες χώρες, όπου τα εργατικό κόστος είναι χαμηλότερο, ωστόσο η παγκόσμια αγορά για βιολογικά φαρμακευτικά φυτά είναι σε διαρκή ανάπτυξη.
Τα έσοδά του κυμαίνονται στις 2000- 2500€ το στρέμμα με κόστος παραγωγής κάπου στα 350€ ανά στρέμμα και μέχρι την πρώτη συγκομιδή περνούν περίπου 2 χρόνια.
Σύμπτωση, η γνωριμία μου με το φυτό και τις ευεργετικές του ιδιότητες!
Τίποτα από αυτά δεν μου ήταν γνωστά πριν λίγο καιρό. Η Άννα μητέρα ενός φίλου, με μύησε στον κόσμο του σπαθόχορτου. Το έχει φυτέψει εδώ στην καρδιά της Βαυαρίας στον κήπο της. Ένα κομμάτι πατρίδα δίπλα της να της θυμίζει το χωριό και λίγο πιο δίπλα θάμνους με βατόμουρα και παραδίπλα 4 ή 5 ρίζες λεβάντα.
Εξερευνώντας σε μια επίσκεψή μου τον κήπο τους, “σκόνταψα” στην επιβλητική λεβάντα θαυμάζοντάς την.
-Αυτό είναι όλα τα λεφτά μου είπε δείχνοντάς μου τον μικρό θάμνο παραδίπλα.
Δεν το πιάνει το μάτι σου, αλλά έτσι είναι, συνεχίζει να λέει πηγαίνοντας στην κουζίνα. Γυρίζει με ένα ψαλίδι και μια σακούλα. την γεμίζει και μου την δίνει εξηγώντας μου ταυτόχρονα πως φτιάχνουν το σπαθόλαδο.
Της υποσχέθηκα να το κάνω. Το αποτέλεσμα στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι η πρώτη ευεργετική επαφή μου, έγινε την ήμερα που το σούρωνα για να το εμφιαλώσω και πραγματικά με εξέπληξε.
Είναι νομίζω ότι πιο εύκολο να το φτιάξεις.
Θα χρειαστείτε ένα βάζο, ελαιόλαδο, και φυσικά σπαθόχορτο το οποίο θα μαδήσετε και θα το βάλετε στο βάζο πιέζοντάς το πολύ. Κατόπιν γεμίζετε το βάζο με ελαιόλαδο.
Το κλείνετε και το αφήνετε στον ήλιο πάνω από 40 μέρες λένε μερικοί. Κάποιοι πάλι μιλάνε για δυο μήνες, το αποτέλεσμα φαίνεται μέρα με την μέρα.
Σας παραθέτω παρακάτω κάποιες φωτογραφίες από την όλη διαδικασία.
Κατόπιν θα σουρωθεί και το αποτέλεσμα είναι ένα παχύρρευστο θολό κόκκινο υγρό το οποίο με φιλτράρισμα σε φίλτρο γαλλικού καφέ ή κάτι παρόμοιο, μπορεί να μην αλλάζει την υφή του αλλά το χρώμα του γίνεται πορφυρό διαυγές, μεγαλοπρεπές. Έτσι όπως και οι ευεργετικές του ιδιότητες.
Για μεγέθυνση, κάντε κλικ στις φωτογραφίες
Δείτε επίσης
Καλλιέργεια αρωματικών φυτών στην Ελλάδα, χρώμα και άρωμα στις αγορές – Ρίγανη!
