Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, ακριβώς μετά το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, αρχίζει για τις γυναίκες η μάχη με τον χρόνο για να φύγουν τα τυχόν κιλά που πήραμε την εποχή των γιορτών.
Βλέπετε, η άνοιξη, το Πάσχα, η καινούργια μόδα και εν τέλει η παραλία τους καλοκαιρινούς μήνες καθιστά αναγκαία την επιστροφή μας στην φόρμα του περασμένου καλοκαιριού. Με ότι αυτό συνεπάγεται!!!
Συνήθως όμως αυτό το “τέρας” και μην με ρωτήσετε για ποιον λέω.
Για αυτά τα καταραμένα κιλά μιλάω. Που μπορεί να έρχονται σιγά-σιγά χωρίς να τα καταλαβαίνεις κάποιες φορές, όταν όμως κοιτάξεις κάποια στιγμή στην ντουλάπα σου, βλέπεις ότι η γκάμα αυτών που σου κάνουν ακόμα, όλο και μικραίνει. Και εκεί σου ‘ρχεται κάπως.
Όταν ανέβεις και στην ζυγαριά, εκεί είναι που αρχίζει να σου μουδιάζει το στόμα, αριστερά πρώτα. Θες λίγο η βαλτωμένη σχέση σου στην μια περίπτωση, θες λίγο η καλοπέραση στην άλλη, αυτά που άφηναν τα παιδιά στο πιάτο και σου ερχόταν κρίμα να τα πετάξεις σε μια τρίτη.
Η ουσία είναι ότι : “Σουζη τρως!!!!!” Όπως έλεγε η αείμνηστη Ρένα μας.
“A, δεν πάει άλλο, μετά τις γιορτές ξεκινάω δίαιτα” το λες και το πιστεύεις, και ξεκινάς με τους καλύτερους οιωνούς και θέληση για μεγάλους στόχους. Κάθε γυναίκα λένε τρώει στην διάρκεια της ζωής της 5 κιλά κραγιόν. Ε, αυτά θέλω να χάσω λέω στον εαυτό μου.
Και αφού μετά από προσπάθεια 2 μηνών δεν κατάφερα να χάσω ούτε το κραγιόν της περασμένης εβδομάδας αποφάσισα να ζητήσω την βοήθεια ενός ειδικού, στην προκειμένη περίπτωση ενός διαιτολόγου που κάνει θαύματα, όπως μου είπε μια φίλη.
“Ραντεβού την Παρασκευή στις 4 ” μου λέει.. και μου κόπηκαν τα πόδια! Ούτε το σαββατοκύριακο με άφησε να χαρώ!
Μέχρι τότε δεν είχα πάει ποτέ σε διαιτολόγο. Πίστευα πως είναι μια σκιά ανθρώπου χωρίς λιπώδη ιστό που κρατά ένα βούρδουλα στο χέρι και σαν χασάπης σου φωνάζει «Ανέβα να σε ζυγίσω».
Όσο περίμενα τη σειρά μου, η γραμματέας με πλησίασε, μου έδωσε να συμπληρώσω ένα 3σέλιδο ερωτηματολόγιο και χαμήλωσε την ένταση από την τηλεόραση.
“Γεια σας, είμαι η Αναστασία και αδυνατώ να ζήσω χωρίς σοκολάτα”,
είπα μπαίνοντας μόλις αντίκρισα τον κ Τάκη που μόνο έτσι που τον είχα φανταστεί δεν ήταν. Και έμοιαζε και με αρσενικό παρεμπιπτόντως.
Χαμογέλασε και πήρε από τα χέρια μου το ερωτηματολόγιο που δεν ήταν παρά μια εικόνα με τις διατροφικές μου καταστροφικές συνήθειες της τελευταίας και βάλε τριετίας.
Μου έκανε νόημα να πλησιάσω στη ζυγαριά. Και εκεί σαν να ένοιωθα το κάτω χείλος και την αριστερή μεριά του προσώπου μου να ξαναμουδιάζει. Τι θα δω πάλι Χριστέ μου! Μέσα μου ήδη έφτιαχνα σενάρια.
Αν έλεγε πάνω από 70 θα έλεγα ότι ήπια 2 λίτρα πράσινο τσάι και πως στις τσέπες κουβαλάω κοχύλια για την προσωπική μου συλλογή και είμαι και 1,73 οπώς είχα πει στον αστυνομικό να γράψει στην ταυτότητα προ αμνημονεύτων που την έβγαλα για τις εξετάσεις.
Η ώρα της αλήθειας!
Η ζυγαριά αποφάνθηκε αλύπητα: 69 κιλά και 800 γραμμάρια από τα οποία τα 32 κιλά και 800 γραμμάρια, λίπος.
Η ερώτηση του διατροφολόγου ήταν σαφής και αναμενόμενη: «Τι ακριβώς θέλεις να κάνεις με το σώμα σου;». Χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα: «θέλω να χάσω 5 κιλά»!!!
*το κραγιόν που σας έλεγα παραπάνω; Ε, αυτό ήθελα να αποβάλλω !!!
Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως 5 κιλά λίπος ισοδυναμούν με 8.5 κιλά τελικά, αφού τα πρώτα 2-3 θα είναι υγρά.
Υποτίθεται πως είμαστε 75% ό,τι τρώμε. Το υπόλοιπο 25% είναι αποτέλεσμα άσκησης.
Αν αυτό ισχύει, εγώ ήμουν 75% σοκολάτα και σιροπιαστά. Για το υπόλοιπο 25% με μαλθακούς μυς με έλεγες, απλά τελείως αγύμναστη.
Εμπάργκο ο γλυκός φρέντο…
..είπε ο κύριος Τάκης κατηγορηματικά, υποστηρίζοντας πως εκκρίνουν μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης στο αίμα και μας στέλνουν κατευθείαν στο ψυγείο.
Ξεκάθαρο χτύπημα κάτω από τη ζώνη η συνέχεια:
- «Ξέχνα τους κακούς υδατάνθρακες: ψωμί, τυποποιημένα δημητριακά, κλπ. Θα τα αντικαταστήσεις με φρούτα και λαχανικά».
- Οι συνοδευτικές σως που έδιναν γεύση στη σαλάτα μου, μπήκαν στα «ποτέ των ποτών». Λογικό αν σκεφτείς πως μία κουταλιά τους ισοδυναμεί θερμιδικά με 100γρ. κοτόπουλο.
- Μου έκοψε και τα γλυκά. Για να μην πεθάνω από υπογλυκαιμία μου πρότεινε να τρώω ένα κουταλάκι του γλυκού υποβρύχιο. (Γλυκό που δεν έχει σοκολάτα δεν είναι γλυκό, αλλά τι να πεις…ερασιτέχνες!).
- Τέλος, μου υπαγόρευσε να κλάψω όσο θέλω για “τυχόν” χωρισμό μου και μετά να σωπάσω.
Η διάθεση επηρεάζει το αδυνάτισμα. Σύμφωνα με την ψυχολογία της διατροφής για να γίνω αδύνατη πρέπει να γίνω πρώτα χαρούμενη. Λέει και ο Νατζέμυ κάτι παρόμοιο, και όχι, αντίθετα δεν λειτουργεί
Τα αδύνατα δυνατά!
Τον κύριο Τάκη τον έβλεπα κάθε εβδομάδα για 2 μήνες. Συνολικά η αναστύλωσή μου κόστισε περίπου όσο ένα καλό κινητό αλλά χαλάλι.
Όσο για τις δύσκολες μέρες είχα ένα δυνατό άσσο κρεμασμένο στο ψυγείο να μου δίνει κουράγιο και πείσμα: Η φωτογραφία μου με μαγιώ από τις καλοκαιρινές διακοπές του 15 , με 5 κιλά λιγότερα, ενώ στον καθρέφτη του μπάνιου είχα κολλήσει μια ακόμη πιο παλιά. «Θα τρίβεις τα μάτια σου μονολογούσα όταν με δεις»!!!
Σήμερα βρίσκομαι 2 κιλά μακριά από το ιδανικό σώμα μου με σορτσάκι, φίλους, αυτοπεποίθηση και χωρίς την τρέλα για σοκολάτα που είχα πριν. Συνήθισα να τρέφομαι υγιεινά και όταν έχω νεύρα αντί να τρέχω στο ψυγείο, βγαίνω και τρέχω στο πάρκο.
Συμπέρασμα:
Ανάμεσα σε πείνα και υπογλυκαιμία είχα τις εξής επιφοιτήσεις:
- Διατροφή= δια+τροφή. Διαίρεση της τροφής. Θυσία δηλαδή της κανονικής μερίδας που δικαιούσαι στον βωμό του “ένα νούμερο μικρότερο σε τζιν”.
- Δεν υπάρχουν αδύνατες γυναίκες που τρώνε “τα πάντα” χωρίς να παχαίνουν. Αυτές που εξιστορούν ιστορίες με σοκολατόπιτες, μετά από φαγητό δίχως αύριο κτλ. κτλ. Μην τις πιστεύετε (γέλια). Η τις επόμενες μέρες υποσιτίζονται, ή είναι από άλλον πλανήτη.
- Ηρωισμός είναι να ανοίγεις το ψυγείο, να βλέπεις τη σοκολατόπιτα και να παίρνεις το γιαουρτάκι που βρίσκεται δίπλα.
- Τα 30γρ. τυρί είναι ποσότητα ίση με ένα ορθογώνιο lego τουβλάκι ή αλλιώς ικανή να σε ικανοποιήσει μόνο αν είσαι ποντίκι.
